یکی از مهم‌ترین مراحل ساخت و ساز استخر شنای بتنی، انتخاب نوع مناسبی از ضد آب است. بتن بستری متخلخل است و بنابراین مستعد نفوذ آب است. به همین دلیل باید برای نگه داشتن آب در استخر و جلوگیری از نشت آن به خوبی استخر را آب بندی و از نفوذ آب های زیرزمینی به درون آن جلوگیری کرد. در این مطلب به بررسی اصول آب بندی صحیح استخر می‌پردازیم.

هر استخر شنا یا حوضچه‌های آب تزئینی باید به طور کامل ضد آب باشند. گاهی اوقات این سازه‌ها به دلیل نوع طراحی‌شان و جاسازی عناصری مانند نورپردازی، لوله‌کشی یا زه‌کشی به شیوه‌های مختلف دچار نشت آب می‌شوند.

امروزه برای ضد آب کردن استخرهای شنا محصولات متعددی در بازار وجود دارد. قبل از اینکه تصمیم‌گیری نهایی را انجام بدهید، اطلاعاتی را که در این مطلب آورده‌ایم بخوانید تا ساده‌تر بتوانید مواد مناسب را انتخاب کنید.

متصل شدن روکش به مواد زیرسازی

روکش سیمانی و حایل ضد آب محصولاتی هستد که بیشتر تمایل دارند به بتن اتصال پیدا کنند. زیرا ترکیب شیمیایی آنها شبیه هم است و البته این ترکیب با عامل اتصال پلیمری بهتر هم می‌شود. این محصولات همچنین سبب می‌شوند موادی مانند پلاستر (لایه پوششی محافظ)، پوشش‌های اورلی (overlays) و چسب‌ها بهتر به لایه بتنی متصل شوند که از پوشش محافظ ضد آب پلیمری خالص بهتر است.

در هنگام ساخت استخر جدید، پوشش بتنی مستعد انتقال بخار آب و رطوبت نیست. این یعنی نرخ عبور بخار آب یا رطوبت (که به مقدار انتقال رطوبت از یک ماده در دمای مشخص و رطوبت نسبی گفته می‌شود) کم است. از آنجایی که این پوشش‌‌ها هوا را جذب می‌کنند، فقط چند روز پس از بتن‌ریزی یا قرار دادن گونیت می‌توان آنها را به کار برد. در حالی که اگر از سیستم‌های پلیمری خالص استفاده کنید، حداقل ۲۸ روز باید به بتن وقت بدهید تا برای جلوگیری از انتقال بخار آب و رطوبت آماده شود.

در مواردی که استخر شنا باید ترمیم شود، معمولا خشک کردن کامل لایه زیرین قبل از به کار بردن ضد آب بسیار دشوار است. سیستم‌های پوشش پلیمری خالص را نمی‌توان روی زیرسازی که کاملا خشک نشده است به کار برد، در حالی که محصولات سیمانی در برابر رطوبت مقاوم هستند. در واقع بسیاری از تولیدکنندگان حتی قبل از به کار بردن محصولات سیمانی به مرطوب کردن لایه زیرین نیاز دارند.

کاربرد آسان

قبل از انتخاب پوشش ضد آب، ابتدا پروژه را بررسی کنید. برای مثال، کار روی استخرهای روکش شده با وینیل اگر شکل استانداردی نداشته باشند بسیار مشکل است. با این حال، برای سطوح بزرگ می‌توانید از تجهیزاتی مانند اسپری استفاده کنید که نسبت به ماله یا قلم مو بسیار مقرون به صرفه‌تر است.

در صورتی که پوشش ضد آب را روی زیرسازی سازه‌هایی با شکل‌های بی‌قاعده (مانند صخره یا سنگ‌های مصنوعی که در یک حوضچه یا فواره ساخته شده است) به کار می‌برید، می‌توانید از قلم مو یا غلتک استفاده کنید که بسیار راحت‌تر است. با این کار می‌توانید همه گوشه‌ها و برآمدگی‌ها و نیز شکاف‌های آن را روکش کنید. علاوه بر این، پوشش‌هایی که با دست انجام می‌شوند نیازی به دستگاه‌های پخش‌کننده پر هزینه و کمپرسور هوا ندارند.

ظاهر کار

اگر زیبایی ظاهر استخر برای صاحب آن مهم است، باید مراقب باشید برای آب بندی استخر از پوشش ضد آبی استفاده کنید که خواسته مشتری را برآورده کند. به یاد داشته باشید این طور نیست که همه پوشش‌ها با چسب کاشی، پلاسترها و روکش‌های دیگر سازگار باشند. از آنجایی که کاشی‌ها و پلاستر استخر ضد آب نیستند، استفاده از یک غشای ضد آب در زیر آنها از اهمیت زیادی برخوردار است. با این کار طول عمر استخر بیشتر می‌شود.

هنگامی که از پوشش ضد آب برای آب بندی استخر استفاده نمی‌شود، احتمال نشت آب به شکل قابل توجهی افزایش می‌یابد. به این ترتیب، هم آب از دست می‌رود و هم اینکه به ناحیه اطراف استخر آسیب می‌رساند. علاوه بر این پوشش پلاستر یا روکش آن را تخریب می‌کند و میلگرد یا تقویت‌کننده فولادی در استخر بتنی یا گونیت هم ممکن است آسیب ببیند.

برخی محصولات ضد آب سیمانی می‌توانند به عنوان پوشش مستقل استفاده شوند و می‌توان از نظر ظاهری با استفاده از تکنیک‌های پرداخت مصنوعی و رنگدانه‌های براق متالیک آن را شبیه به طرح‌های منبت کاری یا کاشی‌های با طرح‌های خاص درآورد.

مقاومت در برابر فشار

یکی از مهم‌ترین عوامل در انتخاب محصول ضد آب برای آب بندی استخر، توانایی مقاومت آن در برابر فشار هیدرواستاتیکی است که به فشار آب در هنگام عبور از زیرسازی و فشرده شدن به پشت روکش گفته می‌شود.

به یاد داشته باشید پوشش محافظ برای نگه داشتن آب در استخر شنا یا سازه‌های مشابه کار می‌کند. با این حال، وظیفه دیگرش این است که تضمین کند آب‌های زیرزمینی برای پوششی که در سطح داخلی استخر به کار می‌روند مشکل ایجاد نمی‌کند.

هنگامی که آب‌های زیرزمینی یا آب باران جمع می‌شود، می‌تواند از طریق پوسته بتنی استخر عبور کند و فشار هیدرواستاتیک منفی در پشت پوشش محافظ ایجاد کند. وقتی آب به پشت پوشش می‌رسد با تمام قوا سعی در دور کردن پوشش از سطح دارد. پوشش‌های انعطاف‌پذیر معمولا باد می‌کنند و تحت این فشار دوام نمی‌آورند. به همین دلیل لازم است ابتدا هنگام ساخت استخر شنای درون زمین، یک پایه یا پوشش اولیه مقاوم در برابر این فشار هیدرواستاتیک اِعمال شود.

روش آب رسانی به استخر را در نظر بگیرید

روش بهداشتی برای آب رسانی به استخر یکی از عوامل مهم در انتخاب مواد ضد آب در استخر و پوشش نهایی است. در مواردی که در آنها مواد ضد آب همان روکش انتهایی هستند (یعنی ضد آب مستقیم با آب تماس دارد و روی آن چیزی مانند پلاستر از مواد شیمیایی موجود در ضد آب ممانعت نمی‌کند) موضوع اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

محتوای کلر استخرهای خصوصی معمولا به اندازه ۳ تا ۵ ppm است در حالی که استخرهای عمومی برای جلوگیری از رشد باکتری تا ۱۵ ppm هم کلر دارند. علاوه بر کلر، ازن و برم نیز برای مباره با باکتری به کار می‌روند و می‌توانند سبب تخریب پوشش‌های سطحی شوند. با هجوم این مواد شیمیایی ممکن است پلاستری که به خوبی مهندسی نشده است راحت خراب شود یا دچار تغییر رنگ و حفره شود.

در هنگام انتخاب محولات ضد آب به pH آب دقت کنید. پلاسترهای سنتی وقتی که سطح pH از محدوده نرمال خارج می‌شود و به ۷ تا ۶/۷ می‌رسد، تغییر رنگ می‌دهد یا دچار سایش می‌شود. بنابراین عاقلانه است از ضدآب مقاوم‌تری استفاده کنید.

کلام آخر

اینها تنها عواملی نیستند که در انتخاب یک سیستم ضدآب مناسب برای آب بندی استخر مؤثر هستند. آنها اصول صحیح آب بندی استخر هستند و باید برای هر پروژه در نظر گرفته شوند. برخی از دستورالعمل‌ها ممکن است مشکلات بالقوه‌ای به همراه داشته باشند، بنابراین قبل از ساخت و ساز باید آنها را بررسی کرد.